Alessandra ve Emilio'nun ebeveynleri Carlo ve Anna'yı terk edip şehre taşındığını izlediğimizde, hayat herkes için değişmeye başlar. Bu basit hikaye etrafında dönen film, izleyiciyi derin bir düşünceye sevk ediyor. Kısacık birkaç ay içerisinde Alessandra ve Emilio'nun, ebeveynlerini neredeyse tamamen unuttuklarına şahit oluyoruz. Onlara gönderilen birkaç telefon, kaçırılan doğum günleri, hatta göz ardı edilen cenaze törenleri... Aslında tüm bunlar, modern hayatın getirdiği hızın ve bireyselliğin bir sonucu olarak görülüyor. Filmde, Alessandra ve Emilio'nun şehre taşındıktan sonra nasıl da hızla ebeveynlerini unuttukları, hatta onların hayatlarından çıktıkları vurgulanıyor. Ancak unutulan sadece Carlo ve Anna olmuyor, aynı zamanda aile bağları ve birlikte geçirilen zamanın değeri de unutuluyor. Özellikle büyük bir şehre taşınmanın, hayatın karmaşasına kapılmanın ve en önemlisi de aile değerlerinden uzaklaşmanın getirdiği hüzün ve yalnızlığı Carlo ve Anna'nın gözünden görüyoruz. Bu hikâye, modern hayatın getirdiği rahatlık ve bağımsızlığın aslında ne kadar yalnızlaştırıcı bir etkisi olduğunu gösteriyor. Her ne kadar Alessandra ve Emilio modern hayatın tüm olanağı ve heyecanı içinde kaybolsalar da, Carlo ve Anna'nın hayatlarındaki boşluğu ve yalnızlığı doldurmaları mümkün olmuyor. Bu durum, aile bağlarının ve bir arada olmanın ne kadar kıymetli olduğunu hatırlatıyor. Film, modern yaşamın hızına ve bireyselliğine karşı bir eleştiri niteliği taşıyor. Sonuç olarak, bu film, aile bağları ve modern hayatın getirdiği değişiklikleri sorgulayan bir eser. Her ne kadar modern hayat bize daha fazla özgürlük ve olanaklar sunsa da, sevdiklerimizden uzaklaştırdığı ve bize getirdiği yalnızlık da bir o kadar acı verici olabiliyor. Bu yüzden, bu filmi izlerken eminim ki, birçok izleyici kendi hayatlarındaki benzer durumları sorgulayacaktır.