İki şizofren hastanın, yanılgıyla akıl hastanesine kapandığını düşünüp kaçma hikayesini anlatan bu film, benzersiz bir olay örgüsüne sahip. Bu complex karakterlerin hikayesi, beklenmedik bir şekilde bir ülke köyüne varmalarıyla başlar. Keskin bir ironiyle, köylülerden biri kendilerini bir şerif ve yerel bir hakim olarak algılarlar. Bu yanılsamalar, bir nevi absürd komediye yol açar. Filmin en çarpıcı yanı, izleyiciye şizofren hastaların perspektifini sunmasıdır. Yönetmen, bu kişilerin gerçekliği nasıl algıladıklarını ve çevrelerindeki insanların da onları nasıl gördüğünü etkileyici bir biçimde aktarıyor. Bir yandan hastaların içsel dünyalarına dair derinlemesine bir bakış sunarken, diğer yandan toplumun bu tür hastalıklara karşı tutumunu eleştiren bir gözlem yapıyor. Film, düşündürücü unsurları ve dramatik yapılarıyla ilgi çekici. Şizofreni hastalarının günlük yaşamla baş etme çabasını ve yargılanma korkusunu doğru bir dille ifade ediyor. Ayrıca, köylülerin hastaları farkına varmadan sosyal rolleri nedeniyle saygı göstermeleri etkileyici bir ironiye işaret ediyor. Bu, aslında toplumumuzun zihinsel hastalıklara bakış açısını ve stigmayı gözler önüne seriyor. Sonuç olarak, film hem duygusal hem de düşündürücü bir deneyim sunuyor. Karakterlerin karmaşık hikayeleri ve zorlukları üzerinden, toplumun zihinsel sağlık konularına olan duyarsızlığını ve ön yargılarını ele alan bir film. Ayrıca, bu durumun sadece hastaları değil, çevrelerindeki insanları da nasıl etkilediğini gösteriyor. Bu, sinema dünyasında daha fazla tartışılması gereken bir konu.