"Global bir nörolojik salgın sonrası hayatta kalanların anlam arayışı ve belleksiz bir dünyada bağlantı kurma çabaları". Bu cümle, eskisi gibi olmayan, hafıza ve geçmiş anılarından bağını koparmış bir dünyayı tasvir ediyor. Film, insanoğlunun en büyük dayanağı olan hafızayı yitirmenin, düşünme ve anlam bulma yeteneğimizi nasıl kökten değiştirdiğini etkileyici bir şekilde işliyor. Bu nörolojik salgın, dünyanın tüm belleğini silip attığında, insanların hayatlarının anlamını yitirdiklerini ve tekrar bulmalarının zorluklarını izliyoruz. İlişkiler, paylaşılan anıların varlığına dayandığı için, bu durum onlar için çetin bir meydan okuma haline geliyor. Anıları olmadan sevgiyi, dostluğu ve hatta insanlığı yeniden tanımlamaya çalışmak gerçekten zorlu bir süreç. Bütün bu süreç içinde, izleyici olarak bizler de bu zorlu yolculuğa dahil oluyor, kendi anılarımızın ve geçmiş deneyimlerimizin değerini daha iyi anlıyoruz. Bu film, her bir karakterin belleklerini kaybetmelerinin ardından başlarından geçen dramatik değişimleri etkili bir şekilde aktarıyor ve bizleri düşündürmeye zorluyor. Belki de en çarpıcı nokta, hafızayı kaybeden bir dünyada bile insanların birbirleriyle olan bağları ve manevi arayışlarının devam etmesi. İnsanın varoluşsal sorgulamaları ve yaşamın anlamını bulma çabaları, hafıza kaybına rağmen sürüyor. Film, izleyicisine, hafızanın insan hayatındaki önemini ve belleğin sadece kişisel geçmişimizi değil, aynı zamanda kim olduğumuzu, nereden geldiğimizi ve nereye gittiğimizi çizen bir harita olduğunu hatırlatıyor. Kesinlikle izlenmesi gereken bir yapım.