Tehran'a, dört yaşındaki oğlu Soheil'in ameliyatını durdurmaya gelen Vahid, ne yazık ki ameliyat esnasında oğlunun hayatını kaybettiğini öğrenir. Karakterlerin öyküsü burada başlar ve izleyiciyi gerçekçi bir dramın içine sürükler. Vahid, Soheil'in ölümünü eski eşi Fahimeh’ye atfeder. Onun bencil kararını suçlar. Fahimeh'in, Soheil'i ameliyat etme kararını, oğullarının hayatını tehlikeye atmak olarak görür. Bu film, izleyicisine gerçekçi bir drama, yokluğu ve acıyı derin bir duygusal bağlamda sunuyor. Yönetmenin, Vahid ve Fahimeh’in travmatik deneyimlerini gözler önüne sererken gösterdiği hassasiyet, filmin en çarpıcı yönlerinden biri. Karakterler arasındaki çatışmalar ve suçlamalar, izleyicinin duygusal gerilimini arttırır. Özellikle Vahid'in Soheil'in ölümündeki bunalımı ve Fahimeh'e yönelik suçlamaları, izleyicinin empati yeteneğini zorlar. Film, iki ebeveynin çocuklarının kaybıyla başa çıkmasının ayrıntılı bir portresini çiziyor. Sonuç olarak, bu film, başta Vahid olmak üzere her karakterin duygusal yolculuğunu incelemek için eşsiz bir fırsat sunuyor. Hem Fahimeh'in kararından hem de Vahid'in onu suçlama şeklinden kaynaklanan duygusal çatışma, bu filmi izlerken büyük bir etki bırakıyor.
