"Itzhak Rabin'in ölümü, bütün barış çabalarını sona erdirdi ve onunla birlikte İsrail'in tüm sol kanadı öldü." Bu ifadeler, belgesel niteliğindeki filmi kapsamlı bir şekilde özetlemektedir. Film, tarihsel bir olay olan Rabin'in öldürülüşünü ve olaya giden yolu işleyerek, İsrail'in ve dünya politikasının en karışık dönemlerinden birinin kapsamlı bir analizini sunmaktadır. Rabin'in başbakanlık günlerinin sonunu ve suikaste yol açan olayları derinlemesine incelerken, film aynı zamanda İsrail’in sosyal ve siyasi dinamiklerine de dikkat çekiyor. Rabin'in trajik sonu, İsrail'in sol kanadı ile birlikte barış umutlarının da sonunu ifade ediyor. Bu, aslında sadece bir ülkenin değil, tüm bir bölgenin ve dolayısıyla dünyanın barış çabalarının sonu anlamına geliyor. Film bu noktayı son derece etkileyici bir şekilde işliyor. Hem insani hem de siyasi seviyede acı ve umutsuzluğu yaşayan bir neslin portresini çiziyor. Sadece bir adamın değil, bir ülkenin ve hatta belki de bir ideolojinin sonunu temsil eden bu olayın sinematografik bir yorumunu çok etkileyici buldum. Film, aynı zamanda büyülü bir biçimde gerilim elementlerini de kullanıyor. Rabin'in son günlerini ve suikaste giden yolu detaylı bir şekilde izlerken, sürekli olarak gerilim ve belirsizliğin arttığını hissediyoruz. Bu, filmin dramatik yapısını daha da güçlendiriyor ve bizleri adeta o döneme götürüyor. Sonuç olarak, film İsrail ve dünya tarihine dair önemli bir dönemi mükemmel bir şekilde gözler önüne seriyor. Hem bir tarih dersi niteliğindeki bu film, aynı zamanda kişisel bir dramı ve genel anlamda bir ulusun trajedisini de içeriyor. Barışın ne kadar önemli ve zor bir hedef olduğunu hatırlatan bu film, tarihin acımasız gerçeklerini de gözler önüne seriyor.