Bir genç annenin doğum sürecinin düşünülemeyecek bir trajediyle sonuçlanmasının ardından, sevdikleriyle ilişkilerini sarsan bir yıl boyunca süren yas sürecine başlar. Bu süreç, annenin yalnızca kederle nasıl yaşanacağını öğrenme çabasına odaklanıyor. Duyguların yoğun olduğu, sevinç ve hüzün arasındaki çizginin sürekli olarak bulanıklaştığı bu hikaye, genç kadının kendini yeniden tanımladığı ve kaybının üzerinde nasıl yükseleceğine dair kişisel yolculuğuna ışık tutuyor. Özellikle izleyiciyi derinden etkileyen bu film, yaşamın acımasızlığına ve görkemine doğru bir bakış, hüzün ve umudun her zaman bir arada var olabileceğinin sarsıcı bir hatırlatıcısıdır. Depresyon ve umutsuzluk döngüsünün içinde kaybolan bir kadının yavaş yavaş nasıl kendi kimliğini yeniden keşfettiğini ve yaşama yeni bir anlam kazandırdığını görmek, hem etkileyici hem de ilham vericidir. Güçlü oyunculuklar, sıkı yazım ve yönetmenlik becerileri, filmin her sahnesini bir sanat eseri haline getirirken; seyirciye de içeriğin çözümlenmesi ve her sahnede yeni bir ayrıntıyı fark etmenin keyfini sunar. Bu film, her ne kadar acı dolu bir kadının hikayesi olsa da, sonunda anladığımız şey; hayatın tüm zorluklarına rağmen devam etmek ve yaralarımızla barış yapma gücünün ne kadar değerli olduğu olacaktır.
