Kırklarının başında olan Ella, babası Alan ile tekrar aynı çatı altına gelmek zorunda kalıyor. Bu durum, muhtemelen onları tüm ayrıntılarıyla izlemeye alışkın olduğumuz, ancak genellikle bu kadar karmaşık bir boyutla sunulmayan aile dinamiklerinin bir miktarına ev sahipliği yapacak. Ella'nın yaşadığı muazzam kişisel mücadeleler, sadece hayatını sürdürmek için değil, aynı zamanda genç kızlarının velayetini eski eşi Joseph ve onun yeni eşi Bethan'a geçici olarak bırakmış olmanın içerdiği duygusal yük altında da ayakta kalabilme savaşı vermektedir. Ella'nın verdiği bu zorlu mücadelede, sürekli bir ayıklık durumunu korumaya çalışıyor olması, hikayeye çok boyutluluk ve derinlik katıyor. Her ne kadar bu durum, izleyiciye zorlu bir portre sunuyor olsa da, Ella'nın yaşadığı bu durumun gerçekliği ve bu zorlukları aşma çabaları, büyük bir olgunluk ve güç örneği sergiliyor. Yani burada, sadece bir insanın düşüşünü ve tekrar ayağa kalkışını değil, aynı zamanda bir ailenin yeniden yapılanmasını ve bir bireyin topluma yeniden kazandırılmasını izliyoruz. Her ne kadar hikaye karamsar bir tonla başlasa da, Ella'nın hayatta kalma mücadelesi ve aile bağlarının yeniden kurulma çabaları, hikayeye umut ışığı olacaktır diye düşünüyorum. Bu film, aynı zamanda hayatta kalma, insan ilişkileri ve topluma yeniden entegrasyon konularında da önemli mesajlar veriyor.
