Evden kaçan yalnız bir genç ve onunla birlikte gelen, üvey babasının istismarcı kız arkadaşı. Bu öykünün merkezindeli genç karakterimiz, içinde bulunduğu aile ortamının getirdiği zorlukları ve acıları düşünecek olursanız, onun evden kaçma kararını bir nevi anlayışla karşılıyorsunuz. Üvey babası arasındaki huzursuzluk ve gerilim, genç karakterimizin ruhsal durumunu olumsuz yönde etkilemiş gibi görünüyor. Ancak film boyunca gerçek anlamda bir kurtuluşa ulaşmak yerine, sadece yeni bir başlangıç noktasına, yeni bir kaosun ortasına gelir. Üstelik bu kez, yanında üvey babasının istismarcı kız arkadaşı da vardır. Bu durum, hikayenin karmaşıklığını ve trajik yönünü daha da derinleştiriyor. Çünkü genç karakterimiz, belki de ilk defa gerçek anlamda bir bağlantı ve destek kurma fırsatı bulurken, bir yandan da kendini bir çeşit 'kurtarıcı' rolünün içinde buluyor. Bu noktada film, izleyicisini genç karakterimizin hayatındaki bu karmaşık duygu ve durumları tamamen anlamaya ve empati kurmaya yönlendiriyor. Bu garip ve beklenmeyen yolculuk boyunca, hem genç karakterimiz hem de seyirci kendilerini aynı anda hem umuda hem de umutsuzluğa sürüklenirken buluyorlar. Her ne kadar hikaye başlangıçta basit ve anlaşılabilir gibi gözükse de, aslında karmaşık ve çok katmanlı bir yapıya sahip olduğunu anlayabiliyoruz.
