Emma, kendi kardeşi tarafından işlenen şiddet olayını takiben, annesiyle birlikte vahşi ve açık arazilere kaçar. Burada, bir nükleer enerji santralinin gölgesinde izole bir sığınakta barınma fırsatı bulurlar. Bu sığınak, çıplak gözle görülen çoraklığın ve belirsizliğin ortasında bir huzur abidesi gibidir. Ancak bu macera, Emma'nın hayatını kökten değiştiren bir deneyime dönüşür. Bu film, modern dünyanın acımasızlığına ve aile içi şiddetin sonuçlarına dair çarpıcı bir portreyi izleyicilere sunuyor. Karakterlerin hayatta kalma mücadelesi, her sahnede elle tutulur bir gerilim yaratırken, izleyiciyi aynı zamanda derin bir empati hissiyle boğar. Her ne kadar Emma’nın kardeşinin gerçekte ne yaptığı belirsiz olsa da, bu durum hikayenin ilerleyişine ve sinemanın gerilim oluşturma becerisine gölge düşürmüyor. Enerji santralinin gölgesinde geçen film, umutsuzluğu ve yalnızlığı mükemmel bir şekilde resmederken, aynı zamanda insanların zor durumlarda ne kadar güçlü olabileceğini de gösteriyor. Bu, hikayenin dramatik döngüsünü güçlendiriyor ve izleyicinin hayatta kalma ve insana olan inancını sorgulamaya zorluyor.
